kisah sorang adik

dulu, kalau saya nak berpisah dengan kakak kesayangan, mesti saya akan menangis. pelik, saya sendiri pun tak tahu nape laa saya nak nangis. saya ingat bila saya dah jadi kakak nih, saya dah tak nangis. tapi bila berpisah dengan sorang adik ni beberapa hari lepas saya menangis. lah, kakaknya pulak yang menangis. lemah lak rasanya. huhu. saya peluk adik ni, pastu terus tak tahan nak nangis, saya cakap nak gi bilik air. maluu, terus sambung nangis kat dalam bilik air. sedihnyaa, bila jumpa balik adik ni. dia antara adik saya yang saya abaikan. bukan sengaja diabaikan, tapi saya tak mampu nak cater beliau yang jauh berpuluh-puluh batu. disebabkan adik ni masih baru lagi saya df, nak ajak ke uo sangat lah susah. last-last adik ni tertinggal. bila saya jumpa beliau balik, rasa bersalah tu bersarang banyaak sangat dalam dada. bukan bersalah tak mengajak, tapi bersalahnya kalo kita tinggalkan orang yang kita sayang jiddan. bila saya nak balik tu, adik saya tu salam dan tak lepas2 tangan hangat beliau. kuat dia menggenggam tangan saya. bersambung ek.